AL MAESTRO

EL  MAESTRO                                                                                                                                                                                                     
El maestro es Ilusión                                                                                                                                                                                            Es esa mujer preñada                                                                                                                                                                                          Que irradia en cada pisada                                                                                                                                                                                El verde de la creación.                                                                                                                                                                            Entrega de corazón                                                                                                                                                                                               Arado sublime y granos                                                                                                                                                                                      Fecundando en los humanos                                                                                                                                                                          Luz de fe, sobre lo mundano                                                                                                                                                                                Consciente, que del futuro                                                                                                                                                                                    Él es el vientre y las manos.                                                                                                     

Si entre golpes del destino                                                                                                                                                                                La tragedia despiadada                                                                                                                                                                                    De un pueblo, no deja nada                                                                                                                                                                                  Un maestro abre el camino.                                                                                                                                                                          Entre el escombro asesino                                                                                                                                                                                Es la mano prodigiosa                                                                                                                                                                                       La mirada milagrosa                                                                                                                                                                                          Es la miel sobre el salitre                                                                                                                                                                                Que desde el noble pupitre                                                                                                                                                                           Planta vida en cada choza.                                                                                                          

Bajo todo movimiento                                                                                                                                                                                            Existe un maestro en pie                                                                                                                                                                                    Que se alimenta de fe                                                                                                                                                                                         Y arranca sueños al viento.                                                                                                                                                                           Ante el trágico momento                                                                                                                                                                                      Que trae sangrantes heridas                                                                                                                                                                              El maestro revive vida,                                                                                                                                                                                    Pues desde tiempos lejanos                                                                                                                                                                             Un maestro tiene mil manos                                                                                                                                                                              Que avivan cosas dormidas.                                                                                                         

Sin el maestro  no hay confianza                                                                                                                                                                        Él no  tiene marcha atrás                                                                                                                                                                                    Es ese labriego audaz                                                                                                                                                                                 
Que se siente en su labranza,                                                                                                                                                                          Ese que siembra esperanza                                                                                                                                                                                Sobre piedras, con porfía                                                                                                                                                                                  Sin el maestro, no sería                                                                                                                                                                                     El hombre la fértil fuente                           
De evolución permanente                                                                                                                                                                                  El mundo se estancaría.

Mery Suescún.

Submited by

Lunes, Mayo 20, 2019 - 21:10

Poesia :

Sin votos aún

PEDRO NEL JIMENEZ CASTAÑEDA

Imagen de PEDRO NEL JIMENEZ CASTAÑEDA
Desconectado
Título: Membro
Last seen: Hace 2 años 3 semanas
Integró: 03/24/2011
Posts:
Points: 5898

Comentarios

Imagen de J. Thamiel

coment

muy bonita, felicitaciones

Add comment

Inicie sesión para enviar comentarios

other contents of PEDRO NEL JIMENEZ CASTAÑEDA

Tema Títuloordenar por icono Respuestas Lecturas Último envío Idioma
Poesia/Tristeza SI, ES UNA SOMBRA 0 937 06/11/2021 - 02:45 Español
Poesia/Dedicada SIEMPRE SERÁS MAMÁ 0 673 03/29/2011 - 01:06 Español
Poesia/Amor SIEMPRE SERÁS MAMÁ 0 2.577 04/09/2011 - 04:18 Español
Poesia/Amor SIEMPRE POR TI 0 655 03/29/2011 - 00:31 Español
Poesia/Dedicada SIEMPRE SIEMPRE 0 685 11/28/2011 - 22:42 Español
Poesia/Alegria SIÉNTANSE FELIZ 0 1.960 03/29/2015 - 22:48 Español
Poesia/Amor SIN OBSTACULOS 0 1.863 09/03/2017 - 16:00 Español
Poesia/Amor SIN PRECIO 0 880 06/24/2013 - 13:57 Español
Poesia/Amor SIN TENER NI IDEA. 0 1.176 03/05/2020 - 01:28 Español
Poesia/Erótico SIN SABER LO QUE ESPERABA. 0 1.718 05/06/2013 - 19:40 Español
Poesia/Amor SIN TI MUJER 0 1.775 03/24/2011 - 21:53 Español
Poesia/Meditación SOLA AQUÍ SIN TI 0 730 04/09/2011 - 05:01 Español
Poesia/Meditación SOLEDAD HABLO CONTIGO 1 1.757 08/13/2012 - 08:06 Español
Poesia/Meditación SÓLO DIOS Y YO. 0 1.428 09/14/2019 - 00:18 Español
Poesia/Cumpleaños SOLO ESTO. 0 2.144 01/29/2020 - 17:20 Español
Poesia/Meditación SOLO LE PIDO A DIOS 0 959 02/20/2013 - 13:48 Español
Poesia/Amor SOLO ME QUEDA 0 492 04/09/2011 - 04:20 Español
Poesia/Tristeza SOLO SILENCIO 0 998 11/05/2020 - 22:29 Español
Poesia/Dedicada SOLO SOMBRAS 0 1.229 03/03/2013 - 13:23 Español
Poesia/Erótico SOLO UNO 0 3.662 12/05/2017 - 02:41 Portuguese
Poesia/Desilusión SOLO UNA VEZ 0 951 07/12/2012 - 03:12 Español
Poesia/Amor SON SOLO VEINTICINCO AÑOS 0 892 04/09/2011 - 03:44 Español
Poesia/Meditación SON TANTAS COSAS 0 1.486 06/30/2020 - 20:38 Español
Poesia/Soneto SONETO SIN A. (D.R.A.) 0 1.402 08/17/2012 - 15:20 Español
Poesia/Meditación SONETOS EN COPLA DE ARTE MENOR DE 8 Y 9 VERSOS 0 18.068 03/31/2011 - 15:48 Español