ARENA
Taciturno, cavilante,
el trapiche hacía arena
como el mar.
Las uvas resecas
se alejaban del vino
por olvidos del agua.
Se volvió fuego
la viña, desamorada
de la sequía y el sol.
Y pude verme dentro
de esa figura abstracta:
todo arena, sin un parral.
Publicado en "De sentires y sentires" 2008
Submited by
Miércoles, Mayo 18, 2011 - 00:55
Poesia :
- Inicie sesión para enviar comentarios
- 1142 reads
other contents of Wences
Tema | Título | Respuestas | Lecturas | Último envío | Idioma | |
---|---|---|---|---|---|---|
Poesia/Dedicada | DE EMBOSCADAS Y FANTASMAS | 0 | 2.473 | 05/17/2011 - 22:01 | Español | |
Poesia/Tristeza | AUNQUE YA LO SEPAN | 0 | 1.768 | 05/17/2011 - 21:55 | Español | |
Poesia/Dedicada | MIS TIEMPOS PERDIDOS | 0 | 2.210 | 05/17/2011 - 21:53 | Español | |
Poesia/Dedicada | SONRISA DE CHOCOLATE | 0 | 1.852 | 05/17/2011 - 21:52 | Español | |
Poesia/Dedicada | VISIONARIO | 0 | 2.462 | 05/17/2011 - 21:50 | Español | |
Poesia/Dedicada | UN CLARÍN | 0 | 2.218 | 05/17/2011 - 21:48 | Español | |
Poesia/Dedicada | LA ÚLTIMA NOCHE DE MI PADRE | 0 | 2.180 | 05/17/2011 - 21:47 | Español | |
Poesia/Meditación | NOCHE BUENA | 0 | 2.250 | 05/17/2011 - 21:44 | Español |
Add comment