Intruso
Intruso vento frio
arrepia-me a face e a pele
e o desejo que nada repele.
E a bruta saudade
do que nos acontecia,
faz-se suave companhia,
como fêmea sorrateira
que se deixa por inteira.
Frio vento de pré Outono,
de tantas vias já andado,
diz-me da esperança doutro lado
e da bonança doutro fado.
Fale-me da mulher amada,
da sorte lançada
e da vida pós julgada.
Depois, leve consigo
essa vontade de abrigo
Submited by
Viernes, Febrero 25, 2011 - 22:18
Poesia :
- Inicie sesión para enviar comentarios
- 2657 reads
Add comment
Inicie sesión para enviar comentarios
Comentarios
Intruso
Lindo poema, gostei!
MarneDulinski