PARADOJA ANCIANA
Abrigo y desnudez, paradoja anciana,
que invade espacios nocturnos
siempre vacíos... siempre dolientes.
Paradoja anciana, ancestral absurdo.
Lo que muere en los resabios
de luz de los vitrales, vidrio y plomo,
es vida que quiere quedarse
porque no sabe adonde ir.
Si pudiera despertarse con el roce
de esa luz y su capricho de quedarse
en los vidrios de colores,
podría irse en paz definitivamente.
Publicado en "De sentires y sentires" 2008
Submited by
Wednesday, May 18, 2011 - 01:01
Poesia :
- Login to post comments
- 4534 reads
other contents of Wences
Topic | Title | Replies | Views |
Last Post![]() |
Language | |
---|---|---|---|---|---|---|
Poesia/Dedicated | DE EMBOSCADAS Y FANTASMAS | 0 | 8.250 | 05/17/2011 - 22:01 | Spanish | |
Poesia/Sadness | AUNQUE YA LO SEPAN | 0 | 5.326 | 05/17/2011 - 21:55 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | MIS TIEMPOS PERDIDOS | 0 | 5.481 | 05/17/2011 - 21:53 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | SONRISA DE CHOCOLATE | 0 | 5.316 | 05/17/2011 - 21:52 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | VISIONARIO | 0 | 6.503 | 05/17/2011 - 21:50 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | UN CLARÍN | 0 | 7.606 | 05/17/2011 - 21:48 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | LA ÚLTIMA NOCHE DE MI PADRE | 0 | 5.106 | 05/17/2011 - 21:47 | Spanish | |
Poesia/Meditation | NOCHE BUENA | 0 | 5.963 | 05/17/2011 - 21:44 | Spanish |
Add comment