ÁRBOL
El otoño te desnuda,
árbol,
y te despoja impío de tu manto,
ávido de luz.
Desprendido
en pequeños jirones
ambarinos
expone tu presencia tiesa,
casi leña, casi muerte.
Mas a tus pies...
un tapiz se mueve
y retoza al viento
y será humus...
La vida pende del milagro...
¡Como tú!
Publicado en "De alboradas y de ocasos" 2005
Submited by
Thursday, May 19, 2011 - 18:30
Poesia :
- Login to post comments
- 4021 reads
other contents of Wences
Topic | Title | Replies | Views |
Last Post![]() |
Language | |
---|---|---|---|---|---|---|
Poesia/Dedicated | DE EMBOSCADAS Y FANTASMAS | 0 | 7.088 | 05/17/2011 - 22:01 | Spanish | |
Poesia/Sadness | AUNQUE YA LO SEPAN | 0 | 4.982 | 05/17/2011 - 21:55 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | MIS TIEMPOS PERDIDOS | 0 | 4.851 | 05/17/2011 - 21:53 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | SONRISA DE CHOCOLATE | 0 | 4.660 | 05/17/2011 - 21:52 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | VISIONARIO | 0 | 5.760 | 05/17/2011 - 21:50 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | UN CLARÍN | 0 | 6.852 | 05/17/2011 - 21:48 | Spanish | |
Poesia/Dedicated | LA ÚLTIMA NOCHE DE MI PADRE | 0 | 4.732 | 05/17/2011 - 21:47 | Spanish | |
Poesia/Meditation | NOCHE BUENA | 0 | 5.336 | 05/17/2011 - 21:44 | Spanish |
Add comment